Terapi Hatıratı

Bu aralar ruhum bedenimden sıyrılmaya çalışıyor adeta!
Sanki "N'olur, haydi artık bi kabuk değiştirelim!" diye yakarıyor bana.

"Hazır mısın?" diye sordu ona içim.
"Daha nereye kadar bekleyeceğiz? Erteleye erteleye bir ömrü tüketeceğiz." diye yanıtladı daha içim.

Ki ben, nicedir, hiçbir şeyi ertelemeyeceğime dair kendime sözler verdim.

Artık kimseye "eyvallah"ımın olmayacağının manifestosu bu. İçimden bir ses yükseliyor, avaz avaz, ona kulak vermeliyim, bir ruhun bunca değişim isteğine bir cevap vermeliyim.

Hayatımın tam merkezine kendimi koydum, geçtim karşısına onunla konuştum.
"Memnun musun yerinden?" diye sordu içim, "Rahatta mısın?". 
"Hem de hiç olmadığım kadar." dedi daha içim.

Bundan kelli, kimseye yoktur minnetimiz, biliniz.

"Terapinin nihai hedefi kendinize öncelik verdiğiniz bir hayatı sürdürmenizdir. Maalesef ülkemizde çoklukla "bencillik" zannedilen bir durum. Önceliğin kendinizde olması enerji ve zamanınızı kendi iyilik haliniz için kullanmanızdır. Bencillikle hiç ilgisi yoktur. Bencillik uzlaşmayı bilmemektir.Yani çokça fedakarlık yapan kişi aynı zamanda bencil de olabilir. Çünkü fedakarlık tek taraflı vericiliktir."-Terapi Defteri