Bana öyle geliyor ki,
her Kasım düzenli olarak halet-i ruhiyemizin kayıtlarını tutsak,
sonra sayfaları bir araya getirip bir külliyat oluştursak,
biz göçtükten sonra o külliyatı okusalar naaşımızın başında,
kimsenin kimseye, ortada boylu boyuna uzanmış tanınmaz haldeki bedenimiz hakkında tek kelam etmesine gerek kalmaz,
herkes ruhumuzun röntgeninden kim olduğumuzu çıkarırdı.
Hatta o röntgenden, bir yaşama sırasında yüzümüze gözümüze bakarak çıkaramadıkları nice mânâyı da çıkarırlardı.
Öyle özet kabilinden bir derleme.
Bir insan ile bütün bir Kasım ayını birlikte geçirmemişsek, geçirememişsek, geçirmeye dayanamamışsak, geri kalan 11 ayda da kalabalık etmeyelim derim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder